Συμβουλευτική Γονέων είναι η συνεργασία των γονέων με έναν ψυχοθεραπευτή με σκοπό να βοηθήσουν στην αναγνώριση και τη διαχείριση των δυσκολιών του παιδιού τους έτσι ώστε να βελτιωθεί η ψυχοσυναισθηματική κατάσταση του παιδιού και κατά συνέπεια η συμπεριφορά του. Τα παιδιά συνήθως δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα προβλήματα μόνα τους. Σε κάποιες περιπτώσεις, χρειάζεται μία εξατομικευμένη θεραπεία του ίδιου του παιδιού, με παράλληλη βοήθεια προς τους γονείς. Σε ηπιότερες περιπτώσεις, είναι πιθανό να αρκεί η συμβουλευτική γονιών για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Η συμβουλευτική μπορεί να φανεί χρήσιμη στους γονείς βοηθώντας τους να αποδεχτούν το παιδί τους και να το στηρίξουν σε μια δύσκολη φάση, δίνοντας έμφαση και σε άλλες πλευρές, της προσωπικότητας του και της ζωής του.

Η φτωχή επένδυση στη σχολική μάθηση, η έλλειψη ικανοποιητικών κοινωνικών σχέσεων, κάποια προβλήματα συμπεριφοράς σχετίζονται συχνά με αυτό που ονομάζουμε «συναισθηματική ανωριμότητα του παιδιού». Με τους κατάλληλους χειρισμούς, ο πατέρας και η μητέρα μπορούν να ενθαρρύνουν έμπρακτα το παιδί τους να ωριμάσει συναισθηματικά, ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίζει τις απογοητεύσεις, τις ματαιώσεις της καθημερινότητας και να αποκτήσει μεγαλύτερη αυτονομία.

Είναι αυτονόητο πως όταν τα προβλήματα του παιδιού σχετίζονται άμεσα με δύσκολες οικογενειακές καταστάσεις, οι καταστάσεις αυτές θα βρεθούν στο επίκεντρο των συμβουλευτικών συνεδριών. Μέσα από τις συναντήσεις των γονιών με τον ειδικό βρίσκουμε τις αιτίες που μπορεί να προκάλεσαν ανησυχία ή αλλαγές στη συμπεριφορά του, αναγνωρίζουμε τις ανάγκες της οικογένειας και προχωράμε στην επίλυση όσων δημιούργησαν το πρόβλημα.

Παρά την ονομασία της, η συμβουλευτική δεν είναι ένα «μάθημα», ούτε μία σειρά συμβουλών. Όντως, μπορεί ο ψυχοθεραπευτής να δώσει συγκεκριμένες συμβουλές για ορισμένα θέματα, όμως αυτό αποτελεί μέρος μόνο της διαδικασίας. Στις συνεδρίες της συμβουλευτικής οι γονείς φέρνουν προς συζήτηση τα θέματα που τους απασχολούν σχετικά με το παιδί και γίνεται προσπάθεια να δοθεί ένα νόημα στη συμπεριφορά του. Ο ψυχοθεραπευτής, όντας έξω από την οικογένεια, προσφέρει συχνά μία άλλη ερμηνεία από αυτήν προς την οποία σκέφτονται οι γονείς. Αυτή η νέα «ματιά» μπορεί να ανοίξει εναλλακτικούς δρόμους θεώρησης και αντιμετώπισης του παιδιού από τους γονείς του. Αλλάζοντας στάση οι γονείς, αλλάζει και το παιδί, αφού σε κάθε οικογένεια, υπάρχει αλληλεπίδραση των μελών της.